In dat artikel wil Harry Perton ons huis graag kopen en de zorg over de egels overnemen. Ik ben bang dat die zorg wel eens een aflopende zaak kan zijn, want het gaat niet goed met de beestjes (egels, vlinders, bijtjes en vogels) in onze wijk. Tot nu toe hebben we pas kort en dus vrij laat nog maar één! egel gezien. Natuurlijk twee strenge winters hebben de egels geen goed gedaan, maar de netheidsgekte van woningcorporaties, de gemeente en ook de particulieren doen de beestjes geen goed. Ik zie minder mussen, vleermuizen, vlinders en nu dus ook egels. Er zijn steeds minder leefgebiedjes voor die beestjes. Twitteren en facebooken dat is nu het echte werk. Dus waarom zou je er nog een tuin op nahouden. Dus het groen eruit en alles verstenen met siertegels en klinkers. Netjes en weinig onderhoud, dat wel, maar de beestjes vinden het niet leuk. Vooral Patrimonium met haar 10-tegel beleid heeft de wijk al behoorlijk “netjes” gemaakt. De beestjes houden niet van nette tuinen, die vinden ze maar doods en saai. Nee, die houden van een beetje verwilderde en verrommelde tuin. En wat valt er dan veel te genieten. Iedereen heeft de mond vol over duurzaamheid en meer natuur, maar op microniveau zien we dus het omgekeerde. De gemeente, die ook de mond vol heeft over haar groenbeleid, kan er ook wat van. Ik ben inmiddels een klein gevecht aangegaan met de gemeente. Wat wil het geval. Ze hebben de Witlattenstraat opnieuw ingericht en grote groenruimtesrond de bomen gemaakt. In een soort militaire slagorde zijn daar klimopstruiken geplant. Een beetje saai allemaal, zoals veel gemeentegroen trouwens, dus ik heb wat boompjes en bloemen bijgeplaatst. Binnen een week hadden de gemeentewerkers ze er allemaal weer uitgetrokken, want het was maar “onkruid”. Inmiddels heb ik weer bijgeplant. Dus we zien wel wie de langste adem heeft. Nee als dit zo doorgaat wonen we over een tijd allemaal in een groot gebouw en kunnen we de beestjes nog op onze computerschermen bewonderen: de homo technicus.