Dat er een Welstandscommissie is, is een goede zaak. En die kan niet streng genoeg zijn, want het historisch stadscentrum dient te worden beschermd. Het is ons visitekaartje. Toch lijk het er sterk op dat de Welstandscommissie met twee maten meet. De kleine man wordt achter de broek gezeten en de grote jongens (projectontwikkelaars, bouwconsortia en architecten) kunnen hun gang gaan. Waar was de Welstandscommissie toen die lelijke parkeergarage aan het Damsterdiep werd gebouwd. Een gebouw dat qua afmetingen, vorm en kleur totaal niet past in dit historisch stadsgedeelte. Je krijgt een klap in je gezicht als je er naar kijkt. Een blokkendoos van vier bouwlagen tussen een rijtje schipperswoningen. Een ratjetoe aan gebouwen aan de Hereweg. Het stationsgebied waar het prachtige Hoofdstation helemaal is weggemoffeld achter het stadsbalkon. De detonerende parkeergarage-entree naast het Antonius Gasthuis. Het kan en het mag allemaal. Ook bij de bouw van het Forum, een postmodern monstrum dat totaal niet past op deze historische plek, zullen we haar niet horen. Eigenlijk niet zo vreemd, omdat deze grote jongens (de architecten) vaak in deze Welstandscommissies zitten.
Voor dhr. Woldring zit er maar één ding op, zorgen dat hij ook een grote jongen wordt. Dan kan hij alle kleuren van de regenboog op zijn gevel smeren. Om met “De Rijdende Rechter” te spreken: “Daar zal hij het mee moeten doen”.