Toen ik na mijn studie (psychologie) als pas dertiger in het begin van de jaren tachtig op een functie bij een bekende gloeilampenfabriek in het Zuiden van het land solliciteerde werd ik afgewezen. Ik was te oud voor die functie. Dat mocht men toen nog schrijven. Ook werd me met zoveel worden nog ingewreven waar ik eigenlijk de euvele moed vandaan haalde om op die leeftijd nog te reageren. Nu vond ik het allemaal niet zo erg want ik had niet zoveel met dat bedrijf, vanwege de rommel die ze maakten. Ik was meer van Grundig, Blaupunkt, of Sony. Overal zien we dat dankzij de moderne technologieën – we noemen dat vooruitgang – er meer mensen zijn dan dat er nog werk voor ze is. Je kan beter het nog beschikbare werk herverdelen door de 24-urige werkweek in te voeren. Heb je die zinloze cursussen niet meer nodig en gaat er niet zoveel menselijk kapitaal verloren.