Velen vinden dat de commerciële televisie een verrijking is van het medialandschap. Naar mijn mening heeft de commerciële tv alleen maar meer verschraling en eenheidsworst gebracht. De statistici spreken van regressie naar het midden. Je kan inderdaad kiezen uit vele soorten worst, maar het biefstuk en de entrecote ontbreken. De publieke omroep doet hier vrolijk aan mee. De programmering is vergeven van de feelgood- en Henk-Ingrid-programma’s, maar diepgravende documentaires, goede films, muziekprogramma’s, thema-avonden etc. ontbreken. Het kenmerk van het commerciële denken is de kijkers dom houden en passief maken. In mijn jarenlange strijd om de Franse, publieke kwaliteitsmuziekzender FIP in Nederland op de kaart te krijgen heb ik wel gemerkt hoe het medialandschap verpest is door dat commerciële denken: het volk vraagt en wij draaien, in plaats van proberen de kijkers te boeien en te verrassen. En wat Big Brother betreft, dit idee is gepikt van de VPRO, die een dergelijk programma al in de jaren zeventig uitzond.