Misschien moeten we blij zijn dat de uitkeringsgerechtigden lui, lees passief, zijn. Als ze willen kunnen ze binnen één dag door blokkades en bezettingen het hele land platleggen, en eisen dat zij ook een (goed) betaalde baan willen. Ook is het een wonder dat ze nog geen aanklacht hebben ingediend tegen de staat wegens intimidatie en geestelijke terreur. Eén ding mag toch duidelijk zijn de banen zijn er niet, tenzij een 24-urige werkweek wordt ingevoerd. Eigenlijk is er sprake van een omgekeerde solidariteit. Door geen werk op te eisen zijn ze solidair met de hardwerkende Nederlanders. We moeten ze dus dankbaar zijn en hen niet langer lastigvallen.