In zijn hoofdredactionele commentaar schetst Pieter Sijpersma de gekkigheden van het huidige politieke bedrijf. Ook mij bekruipt het gevoel dat de huidige politici zijn blijven hangen in de vorige eeuw en dat ze geen adequate antwoorden geven op de huidige problemen als gevolg van de veranderde omstandigheden zie bv. de pensioendiscussie, inrichting van het belastingstelsel, of de aanpak van het werkloosheidsprobleem. Het grote geld (BNP) wordt allang niet meer door de handjes verdiend, maar door apparaten en machines, daarom is er ook geen volledige werkgelegenheid meer. Bijna alle politici zijn groei-adepten, die denken dat groei de oplossing is voor alle problemen, terwijl die groei juist het probleem is. Alle grote problemen van dit moment zijn het rechtstreekse gevolg van die groei: migrantenstromen, terrorisme, werkloosheid, milieuproblemen en de financiële crisis. Dat uitgerekend de PvdA de rekening van de financiële crisis heeft
neergelegd bij de minst draagkrachtigen (bezuinigingen in de zorg en de sociale zekerheid) lijkt me niet iets om trots op te zijn. Dan hebt je een legitimatieprobleem.
Hoe dan wel? Een soort internetdemocratie met bindende referenda over alle voorstellen? Dan krijg je al gauw de dictatuur van de meerderheid. Je zult ook rekening moeten houden met de belangen van minderheden. De wil van het volk uitvoeren? Het volk denkt alleen maar aan zichzelf en kijkt niet verder dan zijn neus lang is. Niet zo’n goede basis om een land meet te besturen. Een regering van wijze mannen en vrouwen dan maar? Maar wie zijn wijs om een land te besturen. Macht corrumpeert al snel. Afschaffing algemeen kiesrecht? Alleen kiezers, die altruïstisch (wat goed is voor het land en niet hun eigen belang) mogen stemmen. Dan blijven er maar weinig kiezers over. Wie het weet mag het zeggen. The answer is blowin in the wind. Misschien is ons politiek systeem zo gek nog niet. Alleen even rekken en er bij blijven.