Wat vergeten wordt bij alle analyses en commentaren op het succes van Mélenchon is dat hij ook één van de weinige kandidaten is – er zijn er maar liefst elf, waaronder vreemde snoeshanen – die ook een duidelijk groene agenda heeft: “Je serai le président écologiste¨. Steeds wordt hem het trotskisme nagedragen, terwijl dit een ideologie is die in Frankrijk, vooral onder studenten, heel populair was. Je kan je afvragen waarom scoren oudere politici zoals Bernie Sanders, Jeremy Corbyn en nu weer Jean-Luc Mélenchon zo goed onder jongeren? Vermoedelijk omdat zij begrepen hebben dat de huidige neo-liberale politiek juist de jongeren geen toekomst biedt. Macron schittert in vaagheden (grands mots) zonder concreet te worden wat hij nou precies wil en Fillon is een abjecte neo-liberaal. Alleen Hamon (socialist) kan op mijn sympathie rekenen, maar die maakt geen enkele kans. Het kiezen wordt voor veel Fransen, maar ook voor mij een duivels dilemma.