“Je hebt leugens, grove leugens en statistieken” is een gevleugelde uitspraak onder statistici. Zowel politici als de media maken graag gebruik van gemiddelden en percentages. Met beide eenheden kun je echter gemakkelijk een vertekend beeld geven van de werkelijkheid en zo die naar je hand zetten; de werkelijkheid verdoezelen, of uitvergroten. Neem de koopkrachtcijfers. Een koopkrachtstijging van 1,5% voor iedereen lijkt heel eerlijk, maar is het niet. Het betekent dat de miljonairs er €15.000 bij krijgen (die hebben toch al weinig last van de financiële crisis gehad ), en de minima slechts €15. Een waar denivelleringsfeestje dus. Het is vreemd dat links hier niet veel meer een nummer van heeft gemaakt. Ook met gemiddelden worden vaak verschillen verdoezeld. Gemiddeld is Nederland weer gelukkiger geworden kopten alle media recentelijk. Maar hoe het zit het met de spreiding van die cijfers. Als een grote groep burgers, die het al goed had het flink beter heeft gekregen, en een kleine groep, die het al slecht had nog slechter heeft gekregen dan gaat het gemiddelde wel omhoog, maar de samenleving als geheel wordt steeds meer gespleten. Ook de werkloosheidscijfers zijn sterk geflatteerd, omdat een grote groep verborgen werklozen er niet in wordt meegenomen. Het zou goed zijn als de media eens wat kritischer naar die cijfers gingen kijken.