Niet alle vaccinatieweigeraars zijn aso’s, egoïsten, of wappies. Er kunnen goede (medische) redenen zijn om geen prik te halen. Vaccinaties kunnen overreacties geven van het afweersysteem met vervelende langdurige klachten tot gevolg. In de testfase bij Pfizer zijn jichtaanvallen geconstateerd; een auto-immuunziekte. Patiënten, die de ernstige soms dodelijke auto-immuunziekte Sclerodermie, of SLE hebben, die in remissie is dwz. niet actief, kunnen maar beter geen prik nemen. De vaccinatie zou deze ziekte kunnen heractiveren met mogelijk dodelijk gevolg.
Ik persoonlijk heb na de tweede prik (Pfizer) al weken last van ontstoken, pijnlijke polsen. Waarschijnlijk ook een overreactie van het afweersysteem. Ik heb er nu fors spijt van dat ik die tweede prik heb genomen. Iedereen met een overactief afweersysteem moet dus uitkijken.
Het is goed dat de media hier ook eens aandacht aan besteden, want nu wordt erg de ene kant van het vaccinatieverhaal belicht. Het lijkt of de dokters (en de media?) dit in het groter belang liever onder de pet houden.
Niet alle vaccinatieweigeraars zijn aso’s
27 dinsdag jul 2021
Posted Brieven, Gezondheid
in
Henny Koop- Stuive (1946) said:
Bovenstaand artikel is mij uit het hart gegrepen. Ik heb erbij zitten huilen van opluchting: eindelijk iemand die openlijk zijn en mijn klachten durft te verwoorden, die het gevolg zijn van de Pfizervaccinaties.
U kon geen piano meer spelen en ik ben in 5 maanden tijd verworden van een vitale vrouw tot een wrak, die met veel pijn en moeite het hoogst noodzakelijke werk nog kan doen. Dit als gevolg van acute gewrichtsontstekingen in pols, heup en schouder. Via de reumatoloog in het UMCG wordt dit nu al maanden onderdrukt met Prednisolon, met alle bijwerkingen van dien. Maar nog erger is de onzekerheid: komt dit wel weer goed en hoe lang gaat dit duren?
Ik kreeg veel reacties op uw artikel van familie en vrienden die zeiden: dit is jouw verhaal en ik heb het ook zeer ruimhartig gedeeld met velen. En een uitgebreide melding gedaan bij Lareb. En na deze erkenning voel ik een boosheid opkomen, een moeilijk te duiden boosheid die te maken heeft met het gebrek aan openheid(ik had al 2 auto-immuunziektes)maar vooral met het gemis aan begeleiding,
ik voel me in het diepe gegooid en niet begrepen.