Wat dhr. Derksen (VK 11/8/21) de psychologisering van de samenleving noemt zou ik de pamperisering van de samenleving willen noemen. De kinderen moeten tegenwoordig overal (school/sport etc.) naartoe gebracht en gehaald worden. Daar was in mijn tijd geen sprake van. Onze ouders hadden wel iets beters te doen. En als je een keer straf kreeg dan zorgde je er wel voor dat ze het thuis niet te weten kwamen, want dan kreeg je daar ook nog eens straf, of je kreeg de opmerking: “Je zal het er wel naar gemaakt hebben”, naar je hoofd geslingerd. Tegenwoordig gaan de ouders op hoge poten naar de school om verhaal te halen. Hun prinsje, of prinsesje is iets ernstigs aangedaan. En overal ook over mee willen praten! Ieder zijn vak zou ik zeggen. Binnen het onderwijs heeft men hier veel last van en menig leerkracht knapt daar op af. Wie zijn gat brand moet op de blaren zitten. Zo leer je wat in het leven. Mijn leraar pedagogiek op de kweekschool begon zijn eerste les met de stelling: Verwennen is een vorm van verwaarlozen. Daar lijkt het tegenwoordig veel op. Je ziet een hoop verwend gedrag. Af en toe een schop onder kont zal heilzaam werken, maar dat heet tegenwoordig mishandeling, een woord dat sterk aan inflatie onderhevig is. De psychologen zullen het dan een stuk rustiger krijgen.