Dit lijkt tegenwoordig het motto van de overheid te zijn. We zagen dit al bij de afhandeling van de bevingsschade, en nu weer bij de steun voor de gestegen de energiekosten. Ingewikkelde berekeningen met prijsplafonds en het probleem ook nog eens op het bordje van de energieleveranciers leggen, met chaos tot gevolg. Deze steun voor de gestegen energiekosten had eenvoudig via de zorgtoeslag geregeld kunnen worden. Minutenwerk voor automatiseerders bij de belastingdienst: een getal verhogen in een tabel. De minst draagkrachtigen worden dan geholpen, die de huidige energiekosten niet kunnen opbrengen. Aan die energieplafonds hebben ze niet veel, want ze wonen meestal in slecht geïsoleerde (huur)huizen. Door de huidige regeling worden vooral mensen gesteund, die het financieel helemaal niet nodig hebben, maar wel met een grote ecologische voetafdruk: grote huizen, meerdere auto’s, w.o. SUV’s, veel consumeren en vliegen, en die bovendien al veel geprofiteerd hebben van de transitiesubsidies.
Dit verwacht je niet van een overheid als hoeder van de zwakkeren.