Wat opvalt aan het eindrapport van de parlementaire enquêtecommissie is dat het blijft hangen in algemene bewoordingen en vage aanbevelingen en dat het kernprobleem niet concreet wordt benoemd namelijk: dat er een toneelstukje wordt opgevoerd door zogenaamde “experts”, in feite bouwdeskundigen, die menen aan een scheur, of verzakking, te kunnen zien of die wel of niet bevingsgerelateerd is. Meestal is de werkelijke oorzaak niet meer te achterhalen. Ze spreken elkaar dan ook regelmatig tegen. Vooral dit leidt tot grote frustraties bij de gedupeerden. Ze schrijven lijvige rapporten waarin elk scheurtje minutieus wordt beschreven met als gevolg: veel vertraging en hoge uitvoeringskosten.
Dé aanbeveling zou moeten zijn: alle scheuren, verzakkingen en andere typische bevingsschades in het bevingsgebied zonder meer vergoeden; een generaal pardon. Geen gesteggel meer over een scheur, of verzakking. Ook moet de verantwoordelijkheid voor het schadeherstel en de versterking bij de eigenaar worden gelegd, eventueel ondersteund door een onafhankelijke organisatie.
Alleen zo kun je het vertrouwen van Groningers herwinnen en kunnen er meters worden gemaakt.
Zo eenvoudig kan het zijn.