Het gezondheidsgeloof is de religie van deze tijd geworden. Als we ons gezond gedragen dan krijgen we het “eeuwige” leven. Niet in het hiernamaals, maar nu meteen in het echte leven. Daarvoor moet je je wel allerlei geneugten in het dagelijkse leven ontzeggen, zoals ook bij de religies. Als je dat doet dan staat niets en lang en gezond leven meer in de weg. De dokters hebben de priesters en de dominees vervangen voor het bieden van hoop en zekerheid. Ook zij wijzen ons voortdurend op ons “zondig” gedrag. Nu is er corona en is alle hoop gevestigd op onze dokters, maar die kunnen ons nu ook geen zekerheid geven. We zijn in verwarring en angstig. We willen zekerheid. We roepen deskundigen, vooral virologen, op ter verantwoording. Maar die spreken elkaar tegen en hun inzichten veranderen voortdurend. Het virus zou niet zo besmettelijk zijn (1→2, bron RIVM), maar ondertussen verspreidt het zich razendsnel. Men verwacht dat in de zomer de activiteit van het virus zal afnemen, maar in Australië en Nieuw-Zeeland is het nu zomer. Ook dan verspreidt het virus zich blijkbaar snel. Over de groepsimmuniteit is ook veel discussie. De immuniteit zou zich wel eens anders, of niet kunnen ontwikkelen. Geïnfecteerden zonder klachten kunnen anderen niet besmetten. Ook dit blijkt niet te kloppen. De meesten hebben gelukkig helemaal geen klachten, of slechts lichte klachten. Kortom, veel is nog onduidelijk. De deskundigheid moet door ervaring en onderzoek nog worden opgebouwd.
Onder de deskundige adviseurs van de overheid bevinden zich blijkbaar geen statistici, want er zijn toch wel sterke statistische aanwijzingen dat het virus minder dodelijk is dan bij een heftige griep. Daar er bijna niet meer getest wordt zal het aantal besmettingen flink hoger zijn dan de geregistreerde. In Duitsland, waar de besmettingen beter worden geregistreerd, is de mortaliteit een stuk lager (0,2%). Als er in China in het begin maar een paar duizend besmettingen waren geweest dan had het virus zich niet zo snel kunnen verspreiden buiten China. De kans daarop was nagenoeg nul. Ik verbaas me er sowieso over dat men de gegevens uit China serieus neemt. De Chinese overheid staat niet bekend om zijn transparantie. Ook lijkt iedereen, die in Lombardije is geweest, besmet te zijn geraakt. Het officiële besmettingsgetal moet waarschijnlijk met een factor 100 worden vermenigvuldigd. Natuurlijk word je geconfronteerd met de wet van de grote getallen, want zelfs als blijkt dat het virus veel minder gevaarlijk is dan wordt gedacht dan nog zal het zorgsysteem worden overbelast. Te meer daar 5% intensieve zorg nodig heeft.
De premier stelde in zijn toespraak dat de gezondheid op de eerste plaats staat. Maar moet je dat wel altijd doen? Er moet ook nog geleefd worden. Ik vind dat onze overheid heel verstandig bezig is door niet alles op slot te gooien en het gecontroleerd aan te zien. Wel blijkt nu dat we een zorgsysteem hebben dat gebaseerd is op een gemiddelde zorgvraag en niet berekend is op uitschieters in die zorgvraag. Daarom ging het bij die griepgolf twee jaar geleden (2017/18) ook mis met bijna 10.000! doden (bron RIVM). De ziekenhuizen konden het toen ook niet aan. Het kost een smak geld om een dergelijk (reserve) zorgsysteem op te zetten. Het land stilzetten nog veel meer.
Het coronavirus confronteert ons weer eens met onze kwetsbaarheid. Dat niets in het leven zeker is. Dat is onze enige zekerheid. Wanhopig willen we over alles controle hebben, maar dat lukt niet altijd. Daar moeten we mee leren omgaan. De dokters, hoe geweldig deze dagen ook hun inzet is, kunnen ons daar niet bij helpen. Misschien de priester en de dominee nog wel, want die hebben overal een antwoord op.
André Doorlag
psycholoog