Wat met het Betonbos in de stad gebeurt doet me herinneren aan het liedje “En toen” uit de prachtige musical van Annie Schmidt en Harry Bannink: Wat een planeet (1973).
Over een volkstuintje dat moet wijken voor beton en asfalt:

En toen
Bleek ook dat laatste stukje groen
Alweer een grijze vlek te zijn
Beton, beton, beton

Er is in die 70 jaar nog niets veranderd. Geld gaat voor. En dat met GroenLinks-PvdA in het college.