Het is onbegrijpelijk dat er nog zoveel mensen zijn die die TOP2000 leuk vinden. Het zijn dezelfde hits en gouwe-ouwe die de rest van het jaar ook al dagelijks over ons uit worden gestrooid, zodat het verzadigingspunt allang is bereikt. Bovendien wordt het programma saai gepresenteerd en, zoals zo vaak bij dit soort programma’s, regelmatig onderbroken door hinderlijke telefoonspelletjes en jingles; een volstrekt versleten format. De TOP2000 blijkt ook doorgestoken kaart, want een supertalent als Steve Hackett (ex-Genesis), wel de Mozart onder de popmusici genoemd, kun je niet eens kiezen. De massale liefde voor de TOP2000 moet het resultaat zijn van een soort (commerciële) hersenspoeling, er kritiekloos graag bij willen horen, waar de Noord-Koreaanse machthebbers nog iets van kunnen leren. Voor de TOP2000-haters is er gelukkig tegenwoordig een alternatief en wel de Franse topmuziekzender FIP, helaas nog bij velen onbekend. Met FIP is er voor de ware muziekliefhebbers toch nog enig licht in deze donkere dagen.