Het blijft een vreemde rubriek dat “Binnenkijken” in Wonen & CO. Hoe exhibitionistisch en narcistisch kun je zijn om er plezier in te scheppen dat iedereen bij je naar binnen kan gluren? Het “Zoekende Huis” van afgelopen zaterdag sloeg alles. Zelden zo’n wangedrocht en gebrek aan respect voor de bestaande bebouwing gezien. Alsof een houten stormram de schuur is ingeschoven.
Postmoderne architecten, die zich in vakjury’s met een hoog inteelt-gehalte de prijsjes toekennen, lijken er patent op te hebben zie bv. De Damsterpoort, of het Forum in Groningen. De gemeente Noordenveld huldigt blijkbaar ook al het standpunt: geeft niet wat er gebouwd word, als er maar gebouwd word. Peter en Joke zitten er niet mee. Dat is maar goed ook, want ik zou er depressief van worden. Alleen al die woonkamer. Een soort wachtruimte van een crematorium. F.B. Hotz schreef het al: “Over gebrek aan smaak valt niet te twisten”.

Dhr Sijpersma stelt in zijn commentaar dat als je niet stemt, zwijgt en wie zwijgt stemt toe. Maar is dat wel zo? Stel dat je geen van de partijen vindt deugen. Door wel te stemmen ben je dan medeverantwoordelijk. En dat moet je in dat geval niet willen. Natuurlijk je kan dan een eigen partij oprichten, maar begin daar maar eens aan. Voorbeeld: bij het referendum over het forum heb ik bewust niet gekozen, omdat ik al die postmoderne ontwerpen niet vond passen in dat gebied. Ik vind het wel jammer, maar ik voel me nu niet verantwoordelijk voor de schade, die wordt aangericht aan dat
historisch stadsgedeelte. De onbekendheid met de daden/stemgedrag van de politieke partijen is wel een probleem. Ik zou wel eens willen weten – ik heb wel een vermoeden – welke partijen ingestemd hebben met de bouw van de Damsterpoort: een monsterlijk gebouw op het Damsterdiep en ook al een enorme aantasting van een historisch stadsgedeelte. En zo kan ik nog vele voorbeelden noemen: het stadsbalkon in het stationsgebied, de entree van de parkeergarage tegenover het politiebureau, de Herewegbuurt, en de containerachtige bouwlagen boven schippershuizen. Het lijkt erop dat we worden bestuurd door lieden, die als motto hebben: het geeft niet wat er gebouwd wordt, als er maar gebouwd wordt. De stad als hoer te koop aanbieden voor het grote geld. Met dergelijk partijen wil je niets te maken hebben. Mogelijk dat het Dagblad wat uitsluitsel kan geven.

Een voorspelbare reactie van die architecten van de Damsterpoort. De grote meerderheid, die dit gebouw niet vinden passen op die plek, neerzetten als behoudzuchtigen, die moeite hebben met vernieuwingen. En misschien hebben ze wel gelijk. Ik ben zeer behoudzuchtig wat betreft oude, historische stadscentra, en stadsgedeelten. Die herstel je, of restaureer je en verder blijf je er met je poten van af. In andere steden hebben ze dat beter begrepen. Deze architecten, blijkbaar techneuten met weinig gevoel voor esthetiek, voeren ook maar een opdracht uit. Zoveel is ze dus niet te verwijten. Erger is de opdrachtgever. De directeur van Nijestee, een grootverdiener, kan vanuit zijn ivoren toren nu neerkijken op zijn huisjes. Die heeft ook geen boodschap aan de schoonheid van de stad. Maar het ergst is dat we al jaren bestuurd worden door lieden, megalomane types, voor wie blijkbaar geldt: het geeft niet wat er gebouwd wordt, als er maar gebouwd wordt. Er moest een parkeergarage komen. Daar was geen geld voor dan plemp je er maar een postmoderne kolos bovenop. De stad die als hoer te koop wordt aangeboden. Ik denk dat ik het stadsbestuur ga aanklagen wegens proxenetisme.

In dat artikel wil Harry Perton ons huis graag kopen en de zorg over de egels overnemen. Ik ben bang dat die zorg wel eens een aflopende zaak kan zijn, want het gaat niet goed met de beestjes (egels, vlinders, bijtjes en vogels) in onze wijk. Tot nu toe hebben we pas kort en dus vrij laat nog maar één! egel gezien. Natuurlijk twee strenge winters hebben de egels geen goed gedaan, maar de netheidsgekte van woningcorporaties, de gemeente en ook de particulieren doen de beestjes geen goed. Ik zie minder mussen, vleermuizen, vlinders en nu dus ook egels. Er zijn steeds minder leefgebiedjes voor die beestjes. Twitteren en facebooken dat is nu het echte werk. Dus waarom zou je er nog een tuin op nahouden. Dus het groen eruit en alles verstenen met siertegels en klinkers. Netjes en weinig onderhoud, dat wel, maar de beestjes vinden het niet leuk. Vooral Patrimonium met haar 10-tegel beleid heeft de wijk al behoorlijk “netjes” gemaakt. De beestjes houden niet van nette tuinen, die vinden ze maar doods en saai. Nee, die houden van een beetje verwilderde en verrommelde tuin. En wat valt er dan veel te genieten. Iedereen heeft de mond vol over duurzaamheid en meer natuur, maar op microniveau zien we dus het omgekeerde. De gemeente, die ook de mond vol heeft over haar groenbeleid, kan er ook wat van. Ik ben inmiddels een klein gevecht aangegaan met de gemeente. Wat wil het geval. Ze hebben de Witlattenstraat opnieuw ingericht en grote groenruimtesrond de bomen gemaakt. In een soort militaire slagorde zijn daar klimopstruiken geplant. Een beetje saai allemaal, zoals veel gemeentegroen trouwens, dus ik heb wat boompjes en bloemen bijgeplaatst. Binnen een week hadden de gemeentewerkers ze er allemaal weer uitgetrokken, want het was maar “onkruid”. Inmiddels heb ik weer bijgeplant. Dus we zien wel wie de langste adem heeft. Nee als dit zo doorgaat wonen we over een tijd allemaal in een groot gebouw en kunnen we de beestjes nog op onze computerschermen bewonderen: de homo technicus.