Dit lijkt tegenwoordig het motto van de overheid te zijn. We zagen dit al bij de afhandeling van de bevingsschade, en nu weer bij de steun voor de gestegen de energiekosten. Ingewikkelde berekeningen met prijsplafonds en het probleem ook nog eens op het bordje van de energieleveranciers leggen, met chaos tot gevolg. Deze steun voor de gestegen energiekosten had eenvoudig via de zorgtoeslag geregeld kunnen worden. Minutenwerk voor automatiseerders bij de belastingdienst: een getal verhogen in een tabel. De minst draagkrachtigen worden dan geholpen, die de huidige energiekosten niet kunnen opbrengen. Aan die energieplafonds hebben ze niet veel, want ze wonen meestal in slecht geïsoleerde (huur)huizen. Door de huidige regeling worden vooral mensen gesteund, die het financieel helemaal niet nodig hebben, maar wel met een grote ecologische voetafdruk: grote huizen, meerdere auto’s, w.o. SUV’s, veel consumeren en vliegen, en die bovendien al veel geprofiteerd hebben van de transitiesubsidies.
Dit verwacht je niet van een overheid als hoeder van de zwakkeren.

Het zou zo moeten zijn dat niet de overheid, maar het land waar je geboren bent (uit ouders die er ook geboren zijn) bepaalt wat je nationaliteit is; de natura-nationaliteit. In veel landen is dat ook zo. Discussies over het intrekken van paspoorten zijn om die reden dan ook vaak zinloos. Het gemak waarmee deze overheid je nationaliteit intrekt, eigen onderdanen uitlevert, de laksheid bij het helpen van eigen onderdanen in het buitenland, als ze in problemen komen, laat zien dat we voor deze overheid als onderdaan blijkbaar niet veel waard zijn.

Ik dacht dat alleen DNA mocht worden afgenomen bij verdenking en veroordeling van een ernstig misdrijf ( 4 jaar of meer). Blijkbaar probeert de overheid sluipenderwijs iedereen in die DNA-databank te krijgen, want wie zonder zonde is werpe de eerste steen.
Big Brother komt nu wel erg dichtbij. De samenleving gegijzeld door de overheid. Je weet niet wat voor schurken er over 10 jaar aan het bewind zijn. Waar dit toe kan leiden hebben we in de tweede wereldoorlog gezien. Alles te weten maakt niet gelukkig. En dit geldt zeker voor de overheid.

De werkenden krijgen er dus veel geld bij. Het is stuitend om te constateren dat de politieke partijen blijkbaar geen enkele consideratie meer hebben met mensen die het financieel moeilijk hebben in onze samenleving. Volgens bronnen van de VN leeft 17% van de Nederlandse bevolking in armoede. Een schande. Dit geld had dus besteed moeten worden aan armoedebestrijding. Dit was ook nog eens beter geweest voor de economie, want dat geld wordt direct besteed, terwijl je dat bij de werkenden nog maar moet afwachten.
Kabinet, namens de armoedzaaiers, bedankt.

De aanpak van het werkloosheidsprobleem is niet meer van deze tijd. De gedachte achter de huidige aanpak en maatregelen is dat er volledige werkgelegenheid is dat het de eigen schuld is van de werkloze. Hij moeten worden geprikkeld en gestimuleerd. In werkelijkheid zien we dat zo ongeveer de ene helft zich een burnout werkt en de andere helft toekijkt. Wij psychologen verdienen daar veel geld aan. Dus mij hoort u niet klagen, maar het blijft een vreemde zaak. Economische groei zal – door investeringen in nieuwe technologieën met veel uitstoot van werk – het werkloosheidsprobleem alleen maar groter maken. Het is daarom merkwaardig dat de aanpak van de jaren tachtig nl. arbeidsduurverkorting niet met kracht weer wordt toegepast. Die heeft toen ook veel banen opgeleverd. Voltijdsbanen kunnen worden opgesplitst in deeltijdbanen.De politiek kan dit fiscaal proberen te stimuleren. Dan is er voor iedereen weer werk en het lost de tweedeling in de samenleving op. Blijft er voor iedereen ook tijd over om zijn hulpbehoevende buurman te helpen; de participatiemaatschappij.

Met stijgende verbazing heb ik dit bericht gelezen. Terwijl aan bedrijven de strengste eisen worden gesteld v.w.b.t. de gegevensuitwisseling meent de overheid zich nu alles te kunnen permitteren. De wet SUWI is ook nog eens geruisloos aangenomen. Alle bestanden worden gekoppeld om zo een risicoprofiel van een mogelijk potentiële crimineel of belastingontduiker te kunnen maken. De eerzame burger als latente verdachte. Bij de genoemde gegevens staan ook de zorgverzekeringsgegevens. Ik dacht dat de zorggegevens strikt tot het domein van de zorgvragers en de zorgverleners behoorden (beroepsgeheim). De Tweede Kamer heeft zitten slapen. Zijn er geen volksvertegenwoordigers meer? Big Brother komt nu wel heel dichtbij.

Als vanaf nu iedereen onsystematisch woorden als: bom, aanslag, terrorisme en Al Qaida door zijn email-, sms-berichten en telefoongesprekken gebruikt dan moet die afluistermachine toch vastlopen.

Inderdaad wordt al jaren geroepen dat er meer blauw op straat moet komen. Logisch er gaat een preventieve werking van uit. Van de oproep meer blauw op straat gaat de suggestie uit dat er al blauw op straat is. Dat is niet meer het geval. Er wordt nl. niet meer systematisch gesurveilleerd. Het “blauw op straat” zit tegenwoordig in complexen op bedrijfsterreinen naar beeldschermen te staren. Waar was het “blauw op straat” bij die mishandelingen in uitgaansgebieden. De nieuwe technologieën zorgen ervoor dat daders misschien sneller worden gepakt, maar de slachtoffers er hebben er niets aan. Overal komen ze te laat. Niet zo vreemd als ze moeten uitrukken vanaf ver gelegen bedrijfsterreinen. Ik zou zeggen het blauw moet terug op straat.

Zelf in het bezit van twee nationaliteiten, de Franse heb ik vanwege mijn echtgenote verworven, verbaas ik me er over hoe onze overheid met zijn onderdanen meent om te kunnen gaan.
In de meeste landen rondom ons heen:
1- Kan de overheid de natura-nationaliteit (geboren uit ouders, die er ook geboren zijn) niet afnemen. Onze overheid doet dit wel. Volgens mij zelfs in strijd met de mensenrechten.
2- Leveren de overheden hun eigen onderdanen niet uit.
Onze overheid levert haar onderdanen zelfs uit aan een land met een Middeleeuws strafsysteem (de VS). Ook als die onderdanen er geen voet aan de grond hebben gezet.
3- Mogen de onderdanen hun huis en haard met wapens beschermen. Hier moet je je willoos laten slachtofferen.
Onze overheid ziet blijkbaar haar onderdanen als wegwerpartikelen, van niets en generlei waarde.