Je hoort van de huidige politieke leiders, die zijn teruggetreden, dat ze ruimte willen maken voor politieke verjonging. Naar mijn mening een slecht idee, want juist in tijden van crises is er behoefte aan leiders, die verbindend zijn, gezag hebben en bestaande conventies durven te doorbreken. Die kwaliteiten zie je vooral bij oudere leiders: Kok, Merkel, Biden, Rabin, Mandela, of Gandhi. Jonge leiders zijn, zoals nu wel is gebleken, door hun gezinssituatie kwetsbaar en hebben door gebrek aan levenservaring nog geen dikke huid ontwikkeld. Bovendien zijn ze impulsiever en ongeduriger. Jonge leiders beginnen sneller een oorlog, of richten andere ellende aan: zie Hitler, Stalin, of Shaka Zoeloe.
Kennedy had ons bijna in de derde wereldoorlog gestort.
Natuurlijk zijn er onder de oudere leiders ook gestoorde en rigide types zoals: Poetin, Trump, of Netanyahu. We hebben allemaal in moeilijke tijden behoefte aan een moeder-, of vaderfiguur (zie Freud) en die behoefte kunnen jonge politici nu eenmaal niet bevredigen. Dus geen verjonging, maar juist de oudjes zullen het nu moeten doen.

Je ziet wel vaker dat iemand, die vanuit een achterstandssituatie carrière maakt, uiteindelijk rechts wordt. Vooral bij rechts heerst de misvatting dat succes een verdienste is en dat mensen, die het niet zo getroffen hebben, het er zelf wel naar gemaakt zullen hebben en hard moeten worden aangepakt. Intelligentie is beste voorspeller voor maatschappelijk succes. Je moet dus al het geluk hebben gehad om met een goed stel hersens te zijn geboren, om over gunstige omstandigheden nog maar niet te spreken.

Wanneer haalt die partij eens een keer die “C” uit haar naam. Het CDA is van alles, behalve christelijk. Zie bijvoorbeeld de omgang met de vluchtelingen.